ویزاهای طلایی

عشق بی‌پایان ترامپ به پول

دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا با هدف پرداخت بدهی‌های ملی قصد دارد ثروتمندان را به آمریکا جذب کند. ترامپ با ارائه طرح «ویزاهای طلایی» می‌خواهد به صورت مستقیم و با عنوان کمک مالی غیرقابل بازگشت به خزانه دولت فدرال، سرمایه‌‌‌های خارجی را جذب کند. در این طرح هر فرد خارجی باید ۵ میلیون دلار تحت عنوان کمک مالی غیرقابل بازگشت به دولت آمریکا پرداخت کند و این ویزا اقامت دائم را با مسیر دریافت تابعیت فراهم خواهد کرد؛ اما بیشتر مردم با ایده تبدیل تابعیت ملی به یک کالا مشکل دارند. در حال حاضر، ۱۲ کشور، پاسپورت می‌فروشند و بیش از ۶۰ کشور، از جمله آمریکا، در ازای سرمایه‌گذاری یا اهدای کمک مالی، اقامت اعطا می‌کنند.

ترامپ قصد دارد هزینه چنین ویزایی را به ۵ میلیون دلار افزایش دهد. فراتر از قیمت، جزئیات برنامه‌های او همچنان مبهم است. آیا این مبلغ ۵ میلیون دلاری به‌عنوان کمک مالی غیرقابل بازگشت پرداخت می‌شود یا به‌عنوان یک سرمایه‌گذاری قابل استرداد خواهد بود؟ «هاوارد لوتنیک»، وزیر بازرگانی آمریکا، می‌گوید این پول صرف پرداخت بدهی ملی خواهد شد که دلالت بر گزینه نخست یعنی کمک مالی دارد.

این ویزا اقامت دائم را با مسیر دریافت تابعیت فراهم خواهد کرد. ترامپ می‌گوید دریافت‌کنندگان ویزای طلایی نیازی به پرداخت مالیات بر درآمد حاصل‌شده نخواهند داشت و درآمد معاف از مالیات خواهد بود. وزارت بهره‌وری دولت در حال ساخت نرم‌افزاری برای مدیریت این طرح است. ترامپ بدون نیاز به صدور فرمان اجرایی این طرح را جلو برده است؛ وکلای حقوقی مشکوک‌اند که کنگره باید برای اجرای آن مجوز صادر کند.

صرف‌نظر از این‌که آیا رئیس‌جمهور می‌تواند به‌تنهایی این کارت‌ها را صادر کند یا نه، این طرح پرسش‌هایی ایجاد کرده است. تیم ترامپ می‌گوید، می‌تواند یک میلیون کارت بفروشد و ۵ هزار میلیارد دلار درآمدزایی کند. این رقم عظیمی است، به اندازه‌ای که می‌تواند یک‌هفتم بدهی آمریکا را پرداخت کند. لوتنیک می‌گوید، بازار هدف ۳۷ میلیون نفری است که توان مالی چنین هزینه‌ای را در سراسر جهان دارند.

از سوی دیگر، وکلای مهاجرت گزارش داده‌اند که متقاضیان زیادی مایل به پرداخت مبالغ هنگفت برای زندگی در آمریکا هستند. ویزای طلایی فعلی آمریکا، معروف به EB-5، تقاضای بسیار بالایی دارد. مانند بسیاری از طرح‌های مشابه، این ویزا نیازمند یک سرمایه‌گذاری است که از ۸۰۰ هزار دلار آغاز می‌شود و قابلیت بازگشت سرمایه دارد. این برنامه، ویزا را به ۱۰ هزار نفر در سال محدود کرده است. از آنجا که متقاضیان بر اساس کشورشان سهمیه یکسانی دریافت می‌کنند، چین و هند بیشترین صف‌های انتظار را دارند. برای چینی‌ها ممکن است تا ۱۰ سال و برای هندی‌ها تا ۵ سال طول بکشد.

دولت آمریکا می‌تواند از طریق طرح جدید، معامله بهتری نسبت به EB-5 دریافت کند. طرح EB-5 بیشتر به سود صنعت املاک و مستغلات است تا منافع مالی عمومی. سرمایه‌گذاری‌های این طرح معمولاً ساختاری کم‌بازده دارند و هر پروژه باید حداقل ۱۰ شغل ایجاد کند. سرمایه‌گذاران معمولاً بازدهی پایینی دریافت می‌کنند(بین ۰.۵ تا یک درصد از سرمایه‌گذاری‌شان) که در کنار هزینه ویزا، به یک معامله نسبتاً بی‌سود تبدیل شده است. مادلین سامپشن از دانشگاه آکسفورد می‌گوید این طرح به نوعی یک سفره آماده برای توسعه‌دهندگان و واسطه‌ها شده است.

ترامپ درست می‌گوید که برخی از خارجی‌ها حاضرند برای سرعت و سهولت بیشتر، پول بیشتری بپردازند و کمک‌های مالی به خزانه آمریکا می‌تواند تاثیر زیادی بر امور مالی عمومی بگذارد. کشورهای جزیره‌ای کوچک مانند کشورهای حوزه کارائیب، مالت و وانواتو از فروش پاسپورت درآمد هنگفتی کسب می‌کنند. در آنجا، این فروش‌ها می‌تواند معادل دو برابر سهم درآمد دولت باشد. کریستین سوراک از مدرسه اقتصاد لندن می‌گوید که تاثیر فروش ویزا در آمریکا کوچک‌تر خواهد بود؛ اما همچنان قابل توجه است.

هوای طوفانی

پیش‌بینی فروش یک میلیون کارت، به اندازه پوشیدن یک شنل پوست خز در شبی گرم و مرطوب در مارالاگو (محل اقامت آقای ترامپ در فلوریدا) غیرمنطقی به‌نظر می‌رسد. طبق قاعده سرانگشتی در صنعت سرمایه‌گذاری مهاجرتی، مشتریان نباید بیش از یک‌دهم خالص ارزش دارایی خود را در ویزای سرمایه‌گذاری نگهداری کنند. این بدان معناست که متقاضیان کارت طلایی باید حداقل ۵۰ میلیون دلار دارایی داشته باشند.

در سراسر جهان تنها حدود ۱۰۰ هزار نفر از این افراد فوق‌ثروتمند وجود دارند و بیشتر آن‌ها قبلاً در آمریکا مستقر شده‌اند. دومینیک وولک از شرکت Henley & Partners، مشاور افراد بسیار ثروتمند، می‌گوید: برای تعیین قیمت بهینه ویزا، ترامپ باید این واقعیت‌ها را در نظر بگیرد.

موضوع مالیات یک مسئله‌ بزرگ و نامشخص در ویزای طلایی آمریکا است. وعده ترامپ برای معافیت درآمدهای حاصل از خارج از آمریکا برای دارندگان کارت طلایی، می‌تواند جذابیت زیادی ایجاد کند. اگر الزام به پرداخت مالیات وجود نداشته باشد، تقاضا برای ویزای EB-5 حتی بالاتر هم می‌رفت؛ اما چنین معافیتی اعتراضات گسترده‌ای را از سوی سایرین به دنبال خواهد داشت. برای این معافیت، کنگره باید قانون مالیاتی را تغییر دهد که این امر بعید به نظر می‌رسد. عدم اعطای این معافیت نیز باعث کاهش بیشتر تقاضا خواهد شد.

در نتیجه، تصور این‌که ده‌ها هزار یا حتی هزاران میلیونر هر سال با هزینه سنگین و مالیات‌های بالا برای گرفتن ویزا صف بکشند، دشوار است. دومینیک وولک انتظار دارد تنها چند هزار نفر در سال برای دریافت کارت طلایی با هزینه‌ی ۵ میلیون دلار اقدام کنند.

در هر صورت، روش‌های ارزان‌تری هم برای ثروتمندان جهت ورود به آمریکا وجود دارد: مثلاً می‌توانند با سرمایه‌گذاری در یک شرکت آمریکایی ویزای E-2 دریافت کنند یا از طریق باز کردن یک شرکت زیرمجموعه و انتقال با ویزای L-1 اقدام کنند. هرچند ترامپ گفته است کارت طلایی او جایگزین ویزای EB-5 خواهد شد، اما در قانون فعلی این ویزا تا سال ۲۰۲۷ تمدید شده است.

گزارش‌ها از درون صنعت مهاجرت حاکی است که در واقع این آمریکایی‌ها هستند که برای گرفتن ویزای کشورهای دیگر تلاش می‌کنند. اگر ترامپ اقتصاد را به نابودی بکشاند، این روند ممکن است شدت بگیرد. در حال حاضر، دریافت گذرنامه اتحادیه‌ اروپا از طریق کشور کوچکی مانند مالت، حدود ۱ میلیون یورو (۱.۱ میلیون دلار) هزینه دارد.